یادم باشد

یادم هست حدودا یک و سال و اندی قبل متنی درباره کنترل خشم خوندم که اتفاقا خیلی به نظرم زیبا و پر مفهوم بود. تصور می کردم درس بزرگی از اون روز فرا گرفتم اما حالا که تک تک روزهای سال های قبل برام مرور میشن، حالا که جزئی ترین مسائل پیش پا افتاده ذهنم رو به عقب سوق میدن، حالا میفهمم اون نوشته فقط برای من در حد تئوری باقی مونده بود!

دو سال و بلکه بیشتر زیر فشار تلاطمات زندگی بودن آسون نیست. در کنارش مسئولیت های مختلف رو هم که قرار بدیم، روحی نا آرام و عصبی به جا می مونه!

اصلا نمی دونم چرا دارم این ها رو می نویسم! نهایتا می خواستم بگم زندگی استاد سخت گیریه! اگه همون دفعه اول که بهت درس میده فرا نگیری و به کار نبندی، دفعه دومی در کار نخواهد بود، چرا که دفعه بعد تنبیه سختی تدارک می بینه!

یادم باشد ...

حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

راهی نروم که، بیراه باشد

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد که روز و روزگار خوش است

همه چیز روبراه و بر وفق مراد است و خوب

تنها، تنها دل ما دل نیست

آره ...!

یادم باشد (لینک دانلود)

بهتر بود مرخصی میدادن برم ایران، اینجا اصلا تمرکز ندارم! امروز اومدم دانشگاه اما فقط جسمم اینجاست ...