کندن و جدایی

هنگامی که یک نفر را دوست دارید، امیدها، آرزوها، انرژی ها و قلب هایتان با هم در می آمیزند و هنگامی که به این رابطه پایان می دهید به مرحله ای پا میگذارید که آنرا مرحله کندن و جدایی می نامند.

این مرحله درست توصیف کننده احساساتی است که در خلال این دوران به شما دست میدهد.
گویی بخشی از وجود شما را کنده و برده اند. گویی وجود خود را جایی جا گذاشته اید.

چنانچه میخواهید فردی از زندگیتان بیرون رود چشیدن طعم چنین احساساتی اجتناب ناپذیر خواهد بود.

ممکن است زیاد گریه کنید؛ سردرگمی، ناامیدی، یاس، تنهایی و بی اشتهایی را تجربه کنید و حتی در ناحیه شکم خود درد مبهم و همیشگی داشته باشید.

ممکن است احساس کنید دیگر هرگز روی خوشحالی و خوشبختی را نخواهید دید و بسیار طبیعی است که وسوسه شوید سراغی از آن فرد و آن رابطه بگیرید.
احساس میکنید همیشه در این مرحله خواهید ماند و هرگز حالتان تغییر نخواهد کرد.

1) به خودتان اجازه دهید گریه کنید و سوگوار باشید، آن هم به هر میزان که نیاز داشتید. هرچه احساساتتان را سرکوب کنید یا آن را فرو خورید، این مرحله طولانی تر خواهد بود.

2) سر خودتان را گرم کنید و وقت بیشتری را با دوستان و خانواده خود بگذرانید. در خانه تنها ننشینید تا حالتان بد شود. فراموش نکنید برای حل مشکلات احساسی خود کاری کنید تا در روابط بعد تکرار نکنید.

3) مراقب سلامت خود باشید. هرچه به لحاظ جسمانی احساس بهتری داشته باشید، به لحاظ روحی روانی نیز ثبات بیشتری خواهید داشت. هرگز نباید به مواد، الکل و غذاهای چرب و پر قند و شکر رو بیاورید. اینها به تحریک پذیری و حساسیت و افسردگی شما خواهند افزود.

4) حتی اگر از احساس تنهایی به شدت رنج می برید، به طور جدی از صحبت یا ملاقات با نامزد یا همسر قبلی خود دوری کنید. هرچه تماستان بیشتر باشد این مرحله دردناکتر و طولانی تر خواهد شد.

پ.ن: خوشحالم داره اتفاقات خوبی رخ میده ...